حجت الاسلام عبدالحسین خسروپناه و گروه همکاران در کتاب «انسان شناسی اسلامی» رویکرد اسلامی به مبانی انسان شناسی از دریچه تطبیقی را واکاوی میکنند.
پرسشگری از ویژگیهای فطری انسان است که همواره او را به سوی کشف حقایق جهان هستی سوق میدهد. سوال از حقیقت موجوداتی که در جهان پیرامون انسان قرار دارند، از اساسیترین فعالیتهای ذهنی اوست. در این میان، پرسش از حقیقت وجودی انسان در طول تاریخ اندیشه بشری، جایگاه برجسته تری داشته است.
به گزارش خبرگزاری شبستان، کاوش در حقیقت انسان در تعیین هویت شخص و تصویری که از خود دارد، نقش موثری ایفا میکند و از همینرو تأثیر ژرفی بر ابعاد اعتقادی، شیوه زندگی و همچنین سعادت و کمال وی دارد. گرچه پرسش از هویت واقعی انسان، دیرینهای به طول تاریخ اندیشه بشری دارد، انسان ـ به ویژه انسان بریده از دین و وحی ـ توفیق چندانی در پاسخ به آن نداشته است؛ چرا که انسان موجودی چند لایه با ابعاد وجودی متفاوت است.
از مقولات مهمی که ادیان به آن پرداختهاند، شناخت انسان و معرفت نفس است. البته به علت تنوع ادیان، تفاسیر متعددی نیز برای شناخت انسان بیان شده است. رویکردهای دیگر به انسان شناسی نیز کم وبیش به همراه سویههای دینی به این مقوله بوده است. از قدیمیترین سنگ نوشتهها و هیاکل تراشیده شده تا متون برجای مانده از تمدنها و فرهنگهای گذشته، نحوهای از نگرش به انسان قابل برداشت است. اما در این میان، انسان شناسی دینی اهمیت ویژهای یافته است؛ چراکه از افقی برتر، به قابلیتها و تواناییهای انسان مینگرد و حقایقی را که انسان شناسی علمی، فلسفی و عرفانی از نیل به آنها ناتوان بوده است، به کمک وحی و بدون آلوده شدن به اشتباه و خطا به خوبی تبیین میکند. بنابراین مناسب است که سنگ بنا و رویکرد به شناخت انسان به گونهای مطرح شود که کمترین اشکال بدان وارد باشد.
حجت الاسلام عبدالحسین خسروپناه و گروه همکاران (حسن اسماعیل پور نیازی، حسن پناهی آزاد، مهدی عبداللهی، بهروز محمدی منفرد، عبدالله محمدی، رضا میرزایی) در این کتاب رویکرد اسلامی به مبانی انسان شناسی آن هم از دریچه تطبیقی را واکاوی میکند.
بنا بر گزارش روابط عمومی دفتر نشر معارف اسلامی، از نکات قابل توجه کتاب «انسان شناسی اسلامی» بیان روششناسی بحث انسان شناسی، اهمیت انسان شناسی دینی، بحرانهای انسان شناسی موجود و راه حل انسان شناسی دینی برای آنها، بیان نیازهای انسان، معنویت و امتیازهای معنویت اسلامی در دوازده فصل است.
«انسان شناسی اسلامی» در 384 صفحه، قطع وزیری، شمارگان یک هزار نسخه و قیمت 6900 تومان از سوی دفتر نشر معارف منتشر شده است.
حیث التفاتی شناخت ما ناظر به موضوعی جزئی و بخشی نیست؛ بلکه ناظر به کلیت جامعه است. شناخت کلنگر ما با حرکت از ظاهر به باطن جامعه حاصل میشود و لذا منطق حاکم بر محتوای ما اینگونه شده است:
مجلهی سوره نیز سرنوشتی پیوند خورده با سرنوشت انقلاب و فراز و فرودهای آن داشته است و او نیز تنها زمانی میتواند خود را از گرفتار شدن در دام زمانه برهاند و انقلاب اسلامی را همراهی کند که متوجهی باطن و همگام با تحولاتی از جنس انقلاب باشد. تلاشمان این است که خود را از غفلت برهانیم، برای همین به دور از هرگونه توجیه و تئوریپردازی برای توسعهی تغافل، میگوئیم که سوره «آیینه»ی ماست. از سوره همان برون تراود که در اوست. تلاشمان این است که بهجای اصل گرفتن «ژورنالیسم حرفهای»، یعنی مهارت در بهکارگیری فنون، تحول باطنی و تعالی فکری را پیشه کنیم. نمیخواهیم خود را به تکنیسین سرعت، دقت و اثر فرو بکاهیم. کار حرفهای بر مدار مُد میچرخد و مُد بر مدار ذائقهی بشری و ذائقه بر مدار طبع ضعیف انسان و این سیر و حرکت، ناگزیر قهقرایی است.
شماره 87-86 مجله فرهنگی تحلیلی سوره اندیشه منتشر شد
شماره جدید مجله سوره اندیشه نیز بهمانند پنجشش شماره اخیرش، موضوعی محوری دارد که کل مطالب مجله حولوحوش آن میچرخد. موضوع بیستویکمین شماره سوره اندیشه، «نقد» است؛ موضوعی که شعار بیستویکمین نمایشگاه مطبوعات نیز قرار گرفته است. نقد، موضوع مناقشهبرانگیزی است که بسیاری از مجادلات سیاسی و فرهنگی ما، از روشن نبودن مفهوم آن ناشی میشود؛ تا جایی که منتقد را به جرم مفسدهانگیزیاش خاموش میکنند. کار منتقد، حرف زدن است ولی نقد، منتظر شنیده شدن نیست. اینجا است که تفاوت منتقد با معترض و مخالف و مصلح و مفسد روشن میشود.