موضوع این بحث، بررسی برخی مسائل نشانهشناسی شهری است. در آغاز، ذکر این نکته را لازم میدانم که برای کار در حوزهی نشانهشناسی شهری لازم است همزمان نشانهشناس (متخصص نشانهها)، جغرافیدان، تاریخدان، طراح، معمار و احتمالا روانکاو بود.
مقالهی «نشانهشناسی و فضای شهری» نوشتهی رولان بارت، یکی از نخستین تلاشها در زمینهی بسط و توجیه نظریهی نشانهشناسی در حوزهای جدید بود. بارت در این مقاله با استفاده از پیشفرضهای دانشِ نشانهشناسی، شهر و ساختار شهری را متنی فرض میکند
خاستگاه جریانهای انتقادی نسبت به نگاه مدرن، مانند پدیدارشناسی، با وجود دستاوردهای عینی این نگاه چه بود؟
ما در تاریخ علم، از قرن 17 میلادی به بعد، شاهد یک تحول بنیادین در روشهای علمی هستیم. جریان پوزیتیویسم با سردمدارانی مانند بیکن، لاک و هیوم و بعدا اگوست کنت در علوم انسانی
مطالعات نظری پیرامون معماری -اعم از تاریخ معماری، فلسفهی معماری، و...- چه نقشی در انجام فعالیتهای عینی و عملی یک معمار دارد؟
معماری، برخلاف آنچه در بدایت امر تصور میشود، بیشتر جمعی است تا فردی.
حیث التفاتی شناخت ما ناظر به موضوعی جزئی و بخشی نیست؛ بلکه ناظر به کلیت جامعه است. شناخت کلنگر ما با حرکت از ظاهر به باطن جامعه حاصل میشود و لذا منطق حاکم بر محتوای ما اینگونه شده است:
مجلهی سوره نیز سرنوشتی پیوند خورده با سرنوشت انقلاب و فراز و فرودهای آن داشته است و او نیز تنها زمانی میتواند خود را از گرفتار شدن در دام زمانه برهاند و انقلاب اسلامی را همراهی کند که متوجهی باطن و همگام با تحولاتی از جنس انقلاب باشد. تلاشمان این است که خود را از غفلت برهانیم، برای همین به دور از هرگونه توجیه و تئوریپردازی برای توسعهی تغافل، میگوئیم که سوره «آیینه»ی ماست. از سوره همان برون تراود که در اوست. تلاشمان این است که بهجای اصل گرفتن «ژورنالیسم حرفهای»، یعنی مهارت در بهکارگیری فنون، تحول باطنی و تعالی فکری را پیشه کنیم. نمیخواهیم خود را به تکنیسین سرعت، دقت و اثر فرو بکاهیم. کار حرفهای بر مدار مُد میچرخد و مُد بر مدار ذائقهی بشری و ذائقه بر مدار طبع ضعیف انسان و این سیر و حرکت، ناگزیر قهقرایی است.
شماره 87-86 مجله فرهنگی تحلیلی سوره اندیشه منتشر شد
شماره جدید مجله سوره اندیشه نیز بهمانند پنجشش شماره اخیرش، موضوعی محوری دارد که کل مطالب مجله حولوحوش آن میچرخد. موضوع بیستویکمین شماره سوره اندیشه، «نقد» است؛ موضوعی که شعار بیستویکمین نمایشگاه مطبوعات نیز قرار گرفته است. نقد، موضوع مناقشهبرانگیزی است که بسیاری از مجادلات سیاسی و فرهنگی ما، از روشن نبودن مفهوم آن ناشی میشود؛ تا جایی که منتقد را به جرم مفسدهانگیزیاش خاموش میکنند. کار منتقد، حرف زدن است ولی نقد، منتظر شنیده شدن نیست. اینجا است که تفاوت منتقد با معترض و مخالف و مصلح و مفسد روشن میشود.